Language / Polish collective numerals question [9]

But in my book Liczebnik też się liczy, it is written this:

"W połączeniu z rzeczownikiem w celowniku lub miejscowniku, rzeczownik powinien wystąpić w tym samym przypadku, co liczebnik, np. przyglądać się dwojgu dzieciom, dyskutować o dwojgu dzieciach.

Składnia liczebników zbiorowych jest prawie taka sama jak liczebników głównych od pięciu wzwyż. Różnica
polega wyłącznie na tym, iż:
- liczebniki głowne łączą się ze swoimi określeniami w związku zgody w celowniku, narzędniku i miejscowniku,
np.
(C.) Artysta dał swoje fotografie pięciu wielbicielom
(Msc.) Przez cały wieczór myślałem o pięciu najmniej zdolnych studentach
(N.) Zajmuję się czasami pięcioma najmniej uzdolnionymi studentami

- podczas gdy liczebniki zbiorowe łączą się ze swoimi określeniami w związku zgody tylko w celowniku i w
miejscowniku, np.
(C.) Artysta dał swoje fotografie pięciorgu wielbicielom
(Msc.) Przez cały wieczór myślałem o pięciorgu najmniej zdolnych studentach
(N.) Zajmuję się czasami pięciorgiem najmniej uzdolnionych studentów"

Też jest ta notatka:
"W najnowszych opracowaniach fleksji polskiej w celowniku i mejscowniku akceptuje się połączenia z rzeczownikami oparte na związku rządu, tj. dwojgu dzieci. Tego rodzaju połączenia uważa się jednak za rzadsze."

But, and I just saw this while reviewing:
"W połączeniu z rzeczownikami państwo (w znaczeniu: panie i panowie) oraz rodzeństwo, rzeczowniki te występują w połączeniu z dopełniaczem niezależnie od przypadka liczebnika zbiorowego, np. wręczyć prezenty dwojgu państwa młodych, dać obiad trojgu rodzeństwa, iść przy czworgu państwa, zabezpieczyć wykształcenie trojgu rodzeństwa."

And concerning oboje/obydwoje:
"W zdaniach liczebniki oboje/obydwoje łączą się z rzeczownikami w dopełniaczu oraz z orzeczeniem w rodzaju nijakim liczby pojedynczej [...]. Liczebniki oboje/obydwoje w połączeniach wyrazowych, będących określeniami par małżeńskich, mają nietypową składnię. Tworzą one związki zgody z rzeczownikami nazywającymi małżonków (lub odnoszącymi się do nich) we wszystkich przypadkach oprócz narzędnika.

a. Do salonu weszli oboje państwo młodzi
b. Po skończonej kolacji rozmawialiśmy z obojgiem państwem młodymi
c. Ciągle brakuje obojga państwa młodych"

Language / Polish collective numerals question [9]

I've done a lot of research, in books and on websites, and this is what I gather concerning both the use
of oboje/obydwoje and of names of married couples.

Oboje/obydwoje
Generally, they demand the genitive, except for cases of dative and locative (some references
do accept the genitive in those cases as well, but note this as a rarer usage).

Names of married couples
A few nouns are concerned by this special category.
1. Singulars : państwo, wujostwo, mecenasostwo, kuzynostwo, ambasadorostwo.
2. Plurals : rodzice, dziadkowie.
All of these nouns, whether singular or plural, imply the plural in regard to nouns or adjectives modified by
them; they express the idea of a couple (ambasadorostwo = the ambasador and his wife). So we will say Ci
państwo (and not To państwo or Ci państwa).
In all cases, they do not follow the usual declination imposed by oboje/obydwoje (genitive for all cases
except for dative and locative cases). They impose the corresponding case each time (for both oboje and
what follows it, what it designates), except for the instrumental: oboje takes the instrumental form
(obojgiem) but what follows it is set in the genitive (z obojgiem państwa). The following examples should
make it clearer:

N. = Nominative (mianownik), G. = Genitive (dopełniacz), D. = Dative (celownik), A. = Accusative (biernik), L. =
Locative (miejscownik), I. = Instrumental (narzędnik)

państwo...
N. Oboje państwo przyjdą.
G. Dostałem prezent od obojga państwa Kowalskich.
D. On patrzył obojgu państwu młodym.
A. Widziano oboje państwa młodych.
L. Opowiadać o obojgu znajomych państwu Kowalskich.
I. Rozmawiałem z obojgiem państwa Kowalskich.

dziadkowie/rodzice
N. Oboje dziadkowie/rodzice przyjdą.
G. Dostałem prezent od obojga dziadków/rodziców.
D. On patrzył obojgu dziadkom/rodzicom.
A. Widziano oboje dziadków/rodziców.
L. Opowiadać o obojgu dziadkach/rodzicach.
I. Rozmawiałem z obojgiem dziadków/rodziców.

Rodzeństwo, despite the fact that it ends in -stwo and can designate two related persons of different sexes, since they are not a married couple (I guess that's the reason), the word doesn't follow the model of państwo.

So the normal use of oboje/obydwoje implies the questions kogo? czego? but when names of married couples
are used it becomes kto? co?. If anyone is interested in validating this exercise, I would surely appreciate it
because there is not one clear source of information for all of this (that I could find at least).

Didn't have time to finish my editing of the previous post...

Rodzeństwo, despite the fact that it ends in -stwo and can designate two related persons of different sexes, since they are not a married couple (I guess that's the reason), the word doesn't follow the model of państwo. So we will say To rodzeństwo (and not Ci rodzeństwo) chodzi (not chodzą) do szkoły. Used with oboje, it will follow the usual demands of that numeral:

oboje rodzeństwa (genitive).
przeciw obojgu rodzeństwu (dative)
o obojgu rodzeństwie (locative).
But the book Liczebnik też się liczy indicated otherwise. Unless it's a mistake on their part (that could happen, as another book in the series, Przygoda z gramatyką, is full of errors).

Language / Polish collective numerals question [9]

Thank you. So, if I understand correctly, for the following examples, more than one answer is possible.

Dał drogie prezenty pięciorgu rodzeństwu (celownik) albo rodzeństwa (dopełniacz).

Premier szedł przy dwojgu ambasadorostwie (miejscownik) albo ambasadorostwa (dopełniacz)

Drużbowie szli przy dwojgu państwu młodych (miejscownik) albo państwa młodych (dopełniacz)

Zaproszeni gości szli przy dwojgu państwu Nowakach (miejscownik) albo państwa Nowaków (dopełniacz)

Language / Polish language grammar books [59]

Does anyone know which one is the ultimate reference for Poles when it comes to grammar? In french we have Le Bon usage which is a huge 1500 pages book. I don't know if anything similar exists for polish.

Gramatyka języka polskiego by Piotr Bąk seems like a thorough book (more than 500 pages I think), but I haven't bought it yet.

Apart from that, I do own the Słownik poprawnej polszczyzny from PWN, which is mostly a dictionary highlighting difficult words or usages, and includes a quite thorough grammatical guide. But I still don't always find the answers to my questions... If anyone has a suggestion for a good grammatical reference book in polish...

Po polsku / Dlaczego uczysz się Polskiego? [101]

Absolutnie. Każdy język obcy ktoś umie mówić jest ważną zaletą i niezwykłą szansą.
Syn polskiej przyjaciólki mojej mamy nauczył się polskiego kiedy był młody, ale skoro były prawie tylko kobiety mówiąc po polsku u niego, on zawsze mówił z deklinacjami żeńskimi!

Po polsku / Dlaczego uczysz się Polskiego? [101]

Haha Lenka, ta opowieść jest bardzo śmieszna i niesamowita! Rozumiem jak to jest, bo tego, którego nie mogę formułować po francusku często myślę po angielsku. Ale według mnie to nie jest problem, to jest po prostu zaleta ponieważ czasem niektóre wyrażenia są skuteczniejsze w pewnym języku, a nie tak bardzo w innym. Mówiąc różne języki, niewątpliwie można myśleć i zastanawiać się w zróżnicowanych sposobach.

A dzięki a.k. za poprawkę, to bardzo miłe.

Moja mama nie nauczyła mnie polskiego, bo miała chyba kompleks niższości i obawiała się, że nie nauczę się francuskiego tak jak inne dzieci. Początkowo ona mówiła do mnie po polsku i niebawem mówiłem też po polsku, ale ona zauważyła, że nie dobrze zrozumiałem innych dzieci, które mówiły po francusku. Oczywiście, te lęki byli bezpodstawne. Wtedy, zatrzymała mnie nauczyć. Moja mama miała trudne życie i to dlatego zdecydowała mieszkać w Quebeku (ona nie mówiła ani po francusku, ani po angielsku kiedy tutaj przyszła, więc to też było bardzo trudne).

Po polsku / Dlaczego uczysz się Polskiego? [101]

Ja uczę się polskiego, bo moja mama jest Polką i niestety nie nauczyła mi języka, więc czułem, że coś brakował i zdecydowałem się uczyć. Jeszcze nie jestem tak dobry, ale mogę porozmawiać z moją mamą i innymi osobami (już byłem w Polsce dwa razy).

Jestem kanadyjczykiem i moim ojczystym językiem jest francuski. Oczywiście, nie mogę porównywać dwóch języków, bo nie wiem jak francuski jest jako język obcy, ale wiem to, że ani francuski, ani angielski nie są (bardzo) fonetycznymi językami. Polski, natomiast, jest fonetycznym językiem i dla mnie to jest ważna zaleta tego języku.

A na temat metody uczenia się, myślę, że pierwszym, najważniejszym krokiem powinien by dokonywać jest słuchanie i mówienie, nie pisanie. Oczywiście, idealnie wszystko można robić razem i ów jest, bez wątpliwości, najskuteczniejsza metoda.

(przepraszam za błędy)